اين بود آن دنيايي كه،

براي آمدن به آن،به شكم مادرم لگد ميزدم؟؟؟؟

لعنت به من!!!

ارزشش را نداشت...

گاهی دِلَتـْــ از زَنانگی مـے گیـرَد...

 میخواهـی کودَکــْ باشے

 دُختـر بَچـه اے کــه

 به هَـر بَهــآنـه اے بـه آغوشـی پَنـاه می بَـــرَد

 و آسوده اشکــ می ریــزَد

 زَטּکـه باشی،

 بایـد بُغضهای زیـادے رآ بی صــدا دفـטּکُنـی ....!!

 چــہ  قــــבر בوســت בاشتم

 تـمام בلتنــگے ایـטּ روزہا را با ڪسے تقســیم مے ڪرבم

 ویــا ڪسے بوב بـــراے گـــوش בاבטּ و בرב  בل ڪــرבטּ

 بمانـב  ڪہ  آنقـבر فاصلہ زیاב شـבه ڪہ ہر چہ فریاב میزنم

 گویــا صـــבایم را نہ "تـــو" میشنوے و نہ هیچ ڪس בیگر

مدتی است فکرم درد می کند دکتر ها می گویند...

توده ای از حرفهای ناگفته در سر داری...